รวบรวมเรื่องสยองขวัญเรื่องผีที่น่ากลัวที่สุดสำหรับคนที่ชอบอ่านมากกว่าฟัง!

เรื่องที่๑๓ ห้อง413

มีผู้ชายคนนึงเค้าต้องการหาอพาตเม้นด่วนเพราะบ้านเค้าอยู่ไกลจากที่เรียน
 เนื่องจากเค้าไปหาเพื่อนเค้าที่อพาตเม้นนึงแล้วรู้สึกชอบเพราะมันใกล้กับที่เค้าไปเรียน
 เค้าไปหาป้าที่ดูแล อพาตเม้นนั้นแล้ว ป้าแกบอกว่า ห้องมันเต็ม
 เค้าเลยเอาเงินให้ป้านั่นไป 100 เพื่อว่าถ้ามีห้องว่างให้รีบบอกเค้าทันทีพร้อมทิ้งเบอร์ไว้ให้ป้า
 พอตกคืนนั้น ป้าแกก็โทรไปบอกมีห้องนึง ให้ย้ายเข้าได้เลยตอนเช้า
 เค้าก็งง ว่าทำไมห้องมันว่างเร็วจัง แต่ความดีใจเลยไม่คิดอะไร
 วันรุ่งขึ้นเค้าไปดูห้อง ป้าแกก็พาไปดู ห้องเป็นชั้น4 ป้าแกก็พาเดินมาจนถึงชั้น3
แล้วป้าแกหยุด แล้วบอกว่า ให้ขึ้นไปดูเองนะ ป้าแกจะรอที่ชั้นล่าง มีธุระต้องทำ

เค้าก็งงๆ และขึ้นไปดูเอง ห้องเป็นห้อง413
เค้าบอกว่าตอนเห็นเลขห้องเค้ารู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกตอนนั้นตั้งแต่เห็นเลขห้องคือเค้าชักรู้สึกไม่อยากได้ห้องนี้
 แต่ก็ลองไขกุญแจเข้าไปดู เค้ารู้สึกว่าทำไมห้องมันเหมือนไม่มีคนอยู่มานานแล้ว
 ห้องมีพัดลมเพดานตัวใหญ่เค้าบอก มีเฟอร์โต๊ะอ่านหนังสือ เตียง ปรกติเหมือนอพาตเม้นปรกติ
 แต่ความรู้สึกเค้ามันไม่อยากอยู่ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก พอดูเสร็จเค้าก็ลงมาหาป้า
 ด้วยความที่ไม่อยากได้ห้องนี้เค้าเลยพูดว่า ขอคิดดูก่อนนะป้า
 พอป้าแกได้ยินคำนี้แกเลยบอกว่า เดี๋ยวลดค่าห้องให้แล้วกันเดือนละ 2500 เหลือ2000
วางมัดจำ7000 แต่จะลดให้เหลือ4000
ด้วยความมีสิ่งมาล่อตาล่อใจ และเห็นว่ามันราคาถูก เค้าเลยตกลงเช่า
 ตอนขนของเข้า เดินผ่านห้องยาม ยามก็มาช่วยหิ้วพัดลม ยามถามว่า ไปห้องไหนหรอ
 เค้าก็บอกห้องไป ยามรีบวางพัดลมแล้วบอกว่า ต้องออกไปซื้อข้าว
 เค้าก็คิดว่า อ้าว ยังไง แต่ไม่คิดอะไร
 พอตกคืนนั้นเค้าก็นอนหลับ แล้วฝันว่า มีผุ้หญิงผมบ๊อบสั้นมานั่งที่เก้าอี้พลาสติกซึ่งอยู่เยื้องไปจากเตียงเขาหน่อย


นึง
 ผู้หญิงหน้าตาดีพอผุ้หญิงคนนั้นเห็นเค้ามองก็เดินเข้ามาหาด้วยหน้าตายิ้มแย้มให้เขาและหยุดอยู่ที่ปลายเท้าเค้าแล้วพูดว่า
"ขอมาอยู่ด้วยได้มั๊ย"
เขาตอบไปว่า "ไม่ได้หรอกจะมาอยุ่ด้วยได้ยังไง"
พอเค้าพูดไปเท่านั้นแหล่ะ ผู้หญิงที่ว่าก็หน้าเปลี่ยนไป
 เค้าบอกว่า หน้าตาเธอตอนนั้นดู จริงจังมากเปลี่ยนไปจากตอนแรกที่ยิ้มแย้ม และเธอก็พูดขึ้นว่า
 กูขอ มา อยู่ กับ เมิง ได้มั๊ย   ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมจ้องเค้าเขม็ง
 หน้าตานั้นอะทำให้เค้าตกใจตื่น เค้ามองนาฬิกาเป็นเวลา ตี1หนึ่งครึ่ง
 ความรู้สึกเค้าตอนนั้นคือ  เค้ารู้สึกกลัวแต่เค้าคิดว่าคงคิดมากไปเองความที่เค้าคิดว่าตอนย้ายเข้ามา
 เค้ามีพระหลวงพ่อโสธรมาด้วยวางอยู่บนตู้แถมมีผ้ายันต์ด้วยคงไม่มีอะไร เค้าเลยพยายามนอน จนหลับไป
 คืนวันที่สอง เค้านอนปรกติ แต่เค้าก็ฝันอีกว่า ผุ้หญิงคนเดิมนั่งอยู่ที่เก้าอี้พลาสติกตัวเดิมนั่นแหล่ะ
 เค้ามองไป แต่วันนี้เค้าสังเกตุเห็นว่าเธอหน้าซีดขาวกว่าเดิม พอเธอเห็นเค้ามอง เธอก็ค่อยๆเดินเข้ามาหา
 และคราวนี้เธอเดินขึ้นมาบนเตียงและนั่งยองๆลงบนหน้าอกเค้า เธอเอื้อมมือมาพยายามจะบีบคอเค้า
 เค้าดิ้นพยายามสวดมนต์ ทุกอย่าง จนเค้าคิดถึงแม่เค้าเลยเรียกออกมาว่า แม่ เค้าเลยหลุดออกมาได้
 แล้วเค้าก็สะดุ้งตื่นเค้ามองนาฬิกาเป็นเวลาตี1ครึ่งเหมือนเมื่อวานเลย คราวนี้เค้ากลัวมาก กลัวจนทำอะไรไม่ถูก
 รีบหยิบโทรสับโทรไปเรียกเพื่อนเค้าที่อยู่อีกตึกนึงให้มานอนด้วย พอเพือนมาเค้าก็
 เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกว่าคงไม่มีอะไรมั้งเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าให้ไปไหว้เจ้าที่เจ้าทางบอกกล่าว
 และไปทำบุญ
 พอคืนที่สาม เค้าก็ยังรู้สึกกลัวมากแต่ เค้าคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้วมั้งเพราะเค้าไปทำบุญไหว้เจ้าที่เจ้าทางแล้ว
 และเค้าก็นอนหลับแต่พอหลับเค้าก็ฝันอีก ฝันว่าผู้หญิงคนเดิมนั่งที่เก้าอี้พลาสติกตัวเดิม แต่คราวนี้เธอก้มหน้า
 พอเธอเห็นเค้ามอง เธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาแต่คราวนี้เธอลากเก้าอี้พลาสติกนั่นมาด้วย
 เค้ามองเห็นว่าที่คอเธอมีเชือกเหมือนเชือกไนล่อนใหญ่ๆ
 เธอลากเก้าอี้ตรงมา พอมาถึงกลางห้อง ซึ่งติดกับเตียงเค้าพอดี ซึ่งบนเพดานมีพัดลมตัวใหญ่อยู่
 เธอก็ขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ แล้วเอาเชือกนั่นแขวนกับพัดลม แล้วถีบเก้าอี้ออก
 แล้วตัวเธอก็ชักดิ้นๆๆๆๆ ลิ้นเริ่มจุกปากออกมา นัยตาเบิกโพลงเหมือนคนที่ใกล้จะขาดใจตาย
 แล้วตาเธอก็ปิดลง มือพับลงมาอยู่ข้างลำตัว จนเธอหยุดดิ้นไป
 สภาพเค้าตอนนั้นคือช๊อคมาก เค้าบอก เค้ามองไปที่เธอ แล้วอยู่ๆสักพัก เธอลืมตาพรึ่บขึ้นมีแต่ตาขาวไม่มีตาดำ
 มองที่เค้าแล้วก็หัวเราะแบบ (ตรงนี้คนเล่ามันหยุดไปเหมือนพยายามจะอธิบายเสียงหัวเราะนั้นอะ
 แต่ไม่รู้จะอธิบายออกมายังไง)
พี่ป๋องแกก็ ถามใหญ่เลยว่าหัวเราะแบบไหนหัวเราะยังไง แบบสะใจหรือเปล่า คนเล่าบอกว่าใช่พี่ เค้าหัวเราะเสียงแบบ........
 (คนเล่ามันเงียบไปเหมือนกำลังคิดอะ)
เสียงยังติดอยู่ในหูผมจนทุกวันนี้อะพี่ คนเล่าพูด
เรื่อง ห้อง 413  - คุณแท๊ป
 แล้วคนเล่ามันก็เล่าต่อว่าตอนนั้นมันกระดุกกระดิกตัวไม่ได้เลย จนเค้านึกถึงเสด็จพ่อรัชกาลที่ 5 ให้ช่วยเค้าด้วย
 แล้วในที่สุดเค้าก็หลุดออกมา เค้าบอกว่าเค้ากลัวมากจนรู้สึกว่าตัวเองฉี่ออกมาราดที่นอนเลย
 พอหลุดได้เค้าวิ่งทั้งบ๊อกเซอรเสื้อไม่ใส่ เปิดประตูวิ่งออกไปหยุดที่ระเบียง
 คิดอะไรไม่ออกเค้าเปิดประตูคาไว้ เค้ามองเข้าไปในห้องเห็นเก้าอี้พลาสติกนั่นอยู่กลางห้องเหมือนในฝันเปี๊ยบ
 แล้วเค้ามองไปที่นาฬิกามันตี1ครึ่งแล้วเค้าก็เลยมองไปที่พระ ปรากฎว่าพระที่เค้าวางไว้ตอนแรก
 พระเหมือนถูกจับหันหลังเข้าหาฝาผนัง ซึ่งเค้าไม่ได้เป็นคนทำแบบนั้นและไม่มีใครที่จะจับพระหันหลังแบบนั้นด้วย
 พอคิดแบบนั้น แล้วเค้าก็วิ่งต่อลงไปหายาม
 ยามตกใจ ถามว่าเป็นอะไรน้อง เค้าบอกว่าเค้าพูดไม่เป็นภาษาเลยตอนนั้น ได้แต่บอกยามว่าขอยืมโทรสับ
 เค้าโทรไปหาเพื่อนและให้เพื่อนมารับไปที่ห้อง เค้าบอกไปถึงห้องเพื่อนทั้งกางเกงเปื้อนฉี่แบบนั้นเลยแล้ว
 เค้าก็เล่าทั้งหมดให้เพื่อนฟังเพือนบอกว่า ท่าทางผู้หญิงนั่นคงไม่อยากให้เค้าอยู่ที่ห้องนั้นแล้วหล่ะ
 พอวันรุ่งขึ้นเค้าโทรไปหายัยป้าคนดูแลตึก ไปด่าว่าห้องนั้นมีอะไรป้า บอกมาไม่งั้นจะฟ้องเจ้าของตึก
(เค้าบอกเค้ารู้มาว่าเจ้าของไม่เคยเข้ามาดูนานแล้วได้แต่ปล่อยให้ยัยป้าเป็นคนดูแล)
เค้าคาดคั้นจนยัยป้านั่นเล่าว่า เมื่อก่อนมีผุ้หญิงกับผุ้ชายอยู่ แล้วผู้ชายมันเหมือนจะมีคนใหม่
 ผู้หญิงเลยผูกคอตายแขวนกับพัดลมในห้องนั้น ตอนตำรวจมา เห็นตำรวจบอกว่าผุ้หญิงคงตาย
 เวลาประมาณตี1ครึ่งราวๆนั้น ห้องเลยปิดตายไม่ให้ใครเช่ามานานเพราะทุกคนที่มาเช่าช่วงต่อจากนั้นโดนกันหมด
 เจ้าของเลยสั่งปิดตายห้องนี้ไว้
 พอเค้าฟังเท่านั้นแหล่ะ เค้าออกเลยไม่อยู่แล้วตอนไปเก็บของ เค้าวานให้เพื่อนเป็นคนเข้าไปเก็บ
 ส่วนตัวเค้ายืนรอข้างนอก เพื่อน4คนเข้าไปเก็บของให้เขา เขาบอกไปว่าจะเลี้ยงเหล้าให้เป็นการตอบแทนแล้วกันช่วยหน่อยเถอะ
 เค้ามาเดาเอาเองตอนหลังว่ายัยป้า คงกะกินมัดจำค่าห้อง4000 ของเค้าเพราะเจ้าของไม่ได้มาดูอยู่แล้ว
 และเจ้าของคิดว่าห้องนั้นปิดตายอยู่ เงินทั้งหมดก็เข้ากระเป๋ายัยป้า