Sing It For The World

เรื่อวที่ ๑๙ คืนเฝ้าศพ-คุณเจม เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมา ตอนนั้นคุณเจม ยังเป็นนักศึกษาอยู่ และมหาลัยปิดเทอม จึงนั่งรถไฟกลับบ้านที่กรุงเทพ และจะต้องนอนค้างในรถไฟหนึ่งคืน รถไฟมาถึงที่หัวลำโพงประมาณสิบเอ็ดโมง     คุณเจมจึงลงจากรถไฟแล้วเดินเข้าซอยบ้าน ปกติแล้ว ที่บ้านจะเปิดร้านขายของชำ แต่พอคุณเจมไปถึง ในร้านไม่มีของขายเลย มีโต๊ะจัดเรียงอยู่หน้าร้าน และมีคนอยู่เยอะพอสมควร คุณเจมจึงเดินขึ้นบ้าน ไปเจอคุณแม่นั่งร้องไห้     จึงนั่งคุยกัน ปรากฏว่าคุณยายได้เสียชีวิตแล้ว เพราะความดัน หลังจากที่จัดการเรื่องงานเสร็จแล้ว คุณเจมจึงได้ถามว่าเกิดขึ้นได้ยังไง เพราะวันก่อนที่คุณเจมจะกลับบ้าน คุณเจมยังคุยกับคุณยายอยู่เลย คุณยายก็ดีใจที่คุณเจมจะกลับบ้าน     คุณแม่เล่าให้ฟังว่า อยู่ดีๆ คุณยายก็บ่นว่าปวดหัว แม่ของคุณเจมก็จะพาไปหาหมอ แต่คุณยายบอกว่า เดี๋ยวนอนพักก็หาย หลังจากนั้นสักพัก คุณยายก็ช็อคแล้วก็เสียชีวิตเลย     วันต่อมา ต้องเอาศพของคุณยายไปตั้งไว้ที่วัด แล้วต้องมีคนเฝ้าศพตลอดทั้งคืน เพราะต้องคอยจุดเทียนไม่ให้ดับ เพราะ...

เรื่องที่ ๑๘ เงาดำ-คุณแจ็ค เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนึง เมื่อประมาณสองปีที่ผ่านมา คุณแจ็คทำงานเป็นออแกไนซ์เซอร์ และมีงานต้องไปทำในสถานที่ท่องเที่ยงแห่งนั้น ก็ได้แบ่งกันออกเป็นสองทีม คุณแจ็คจะอยู่ทีมที่สอง ส่วนทีมแรกได้ล่วงหน้ากันไปก่อนแล้ว และได้ไปหาที่พักกันก่อน     ทีมของคุณแจ็คก็ได้ตามออกไป แต่เข้าไปที่ตัวงานเลย ไม่ได้ไปที่ห้องพัก เพราะค่ำมากแล้ว จนเวลาเที่ยงคืน กว่างานจะเสร็จ ก็ได้เดินทางกลับไปที่พัก ลักษณะเป็นห้องแถวธรรมดา ห้องที่คุณแจ็คพัก จะอยู่ริมสุด     พอคุณแจ็คเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีโดยไม่ทราบสาเหตุ คุณแจ็คก็ได้มองสำรวจห้อง ภายในห้องจะมีเตียงคู่อยู่สองเตียง วางห่างกันประมาณสองเมตร หลังห้องด้านซ้ายจะเป็นประตู้องน้ำ     คุณแจ็คไปสะดุดตาเข้าที่เงาดำ กำลังยืนอยู่ที่ปลายเตียง ลักษณะเป็นเงามืดๆ ดูไม่ออกว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง คุณแจ็คยืนตัวแข็งอยู่หน้าห้อง และอธิษฐานในใจว่า มาทำงาน ถ้าเกิดได้ล่วงเกินอะไรไป ต้องขออภัยด้วย     แต่เงานั้นก็ยังอยู่ ก็เลยคิดว่าอาจจะตาฝาดไป...

เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายแนวผจญภัยที่มีขนาดความยาวมากที่สุดในประเทศไทย และนับว่าเป็นนวนิยายที่มีความยาวมากที่สุดในโลก  บทประพันธ์โดย พนมเทียน ซึ่งเป็นนามปากกาของนายฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ ตีพิมพ์เป็นตอน ๆ ในหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ และตีพิมพ์ต่อเนื่องในหนังสือพิมพ์รายวัน ใช้ระยะเวลาในการประพันธ์ยาวนานกว่า 25 ปี โดยพนมเทียนเริ่มต้นการประพันธ์เพชรพระอุมาในวันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2507 และสิ้นสุดเนื้อเรื่องทั้งหมดในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2533 รวมระยะเวลาในการประพันธ์ทั้งสิ้น 25 ปี 7 เดือน กับ 2 วัน เพชรพระอุมาถูกนำมาตีพิมพ์ฉบับรวมเล่มซ้ำใหม่หลาย ๆ ครั้งในรูปแบบของพ็อกเก็ตบุ๊ค จำนวน 48 เล่ม โดยสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ลิขสิทธิ์โดยพนมเทียน (เดิมเป็นชนิดปกแข็งจำนวน 53 เล่ม แต่ละเล่มมีความหนาประมาณ 33 ยก หรือ 16 หน้ายก และเมื่อนำมารวมกันทั้งหมดจะมีความหนาประมาณ 1,749 ยก แบ่งเป็นสามภาคได้แก่ ภาคแรก จำนวน 24 เล่ม ภาคสอง จำนวน 15 เล่ม และ ภาคสาม จำนวน 14 เล่ม แต่ปัจจุบันได้รวบรวมเนื้อหาในแต่ละภาคและลดลงคงเหลือเพียงแค่ 48 เล่ม)   แบ่งเป็นสองภาคคือภาคแรก จำนวน 24 เล่ม 6 ตอน และ...

 เรื่องที่๑๗ บ้านเก่า - พี่ผอม เกิดในกทม. ผ่านมา 7 ปีแล้ว แถวๆดอนเมือง ครอบครัวคุณผอมจะอยู่กันทั้งครอบครัวภายในมี พ่อแม่ ป้าน้า หลาน แล้วก็ตัวคุณผอมเอง ชั้นล่างจะเป็นปูน ชั้น2เป็นไม้ อายุบ้านประมาณ20 ปีได้ เสาบ้านแต่ละเสาจะผ้ายันต์สีแดงแปะอยู่และจะมีตะปูปักผ้ายันต์เอาไว้ทุกเสา โดยเป็นความเชื่อของคนในครอบครัวของคุณผอมว่าเสาทุกต้นที่นำมาปลูกบ้านจะมีเทวดาอยู่เขาจึงนำผ้ายันต์มาแปะเอาไว้เพื่อกักวิญญานนั้นเอาไว้คอยคุ้มครองบ้าน แต่ความน่ากลัวไม่ได้อยุ่ตรงเสานะ  คุณผอมมีหลานชายคนหนึ่งชื่อ นนท์ อายุ16 ท่าทางตุงติง เรียบร้อยหน่อยๆ จนโดนพวกลุงๆป้าๆ ล่อว่าเป็นนางสาวบ้างไรบ้าง โดนเพื่อนกลั่นแกล้งบ้างด้วย ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดี นนท์ก็จะเงียบๆ เก็บเนื้อเก็บตัว บางครั้งนนท์ก็จะเข้ามาถามคุณผอมว่า น้า..ถ้าคนเราตายไปจะไปลำบากมั้ย คุณนนท์ก็ตอบว่าก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอบไม่ได้หรอก หลังจากนั้นคุณผอมไปทำงานตจว. 2 วัน พี่สาวก็โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้กลับบ้านด่วนเลยนะ นนท์เสียแล้ว ยังไม่ได้ถามไถ่อะไรก็รีบกลับบ้านทันที เมื่อกลับบ้านก็มางานศพ คุณผอมก็ถามว่าทำไมถึงเสีย  พี่สาวก็บอกว่าไม่เห็นลง...

เรื่องที่๑๖ บังเอิญเจอกัน - คุณแดน เรื่องเกิดขึ้นเมื่อช่วงสงกรานต์ปี 2546 เมื่อก่อนคุณแดนทำงานอยู่ที่ฟิลิปปินส์แล้วชอบเที่ยวทะเลมาก จึงชวนเพื่อนที่ทำงานด้วยกันบินมาเที่ยวที่ภูเก็ต เพราะจะมาดูกิจการด้วยจึงให้ลูกน้องจองโรงแรมให้ ช่วงนั้นเป็นช่วงเทศกาลจึงทำให้โรงแรมนั้นเต็มหมด แต่ด้วยคุณแดนได้ซื้อตั๋วมาแล้วจึงบินมาที่ดอนเมืองก่อน พอมาถึงลูกน้องก็โทรมาบอกว่ามีโรงแรมนึงว่างพอดี คุณแดนจึงบินไปภูเก็ต น้องลูกก็เตรียมรถเตรียมอะไรไว้ให้เสร็จคุณแดนก็ขับรถไปที่โรงแรม ปกติจะมีลานจอดรถด้านหน้าโรงแรมแต่มันมีเทปยาวๆสีเหลืองดำกั้นไว้อยู่ แล้วพื้นเปียกไปหมด คุณแดนจึงเลี้ยวอ้อมไปจอดด้านหลังและได้เข้าเช็คอิน โรงแรมนี้มีทั้งหมด 13 ชั้น คุณแดนและเพื่อนได้พักที่ชั้น 10 ห้อง 1010 พอถึงห้องด้วยความเหนื่อยคุณแดนก็อาบน้ำ นอน ส่วนเพื่อนคุณแดนก็ขึ้นไปว่ายน้ำชั้นบนสุด จนประมาณชม.กว่าก็ลงมา ก็เลยพากันออกไปทานข้าวและเที่ยวต่อจนถึงเวลา ตี 2 กว่าๆ  พอขากลับก็ยังเจอเทปสีเหลืองดำ และพื้นก็ยังเปียกอยู่ คุณแดนก็สงสัยว่าทำไมพื้นมันยังไม่แห้งซักที พอคุณแดนจอดรถก็เดินเข้าไป ไฟในโรงแรมก็ไม่ได้เปิดทุกดวง ระหว่างทางคุณ...

ซอยหลอน - คุณหมูหวาน เรื่องเกิดขึ้นประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว คุณหวานก็ได้จัดรายการอยู่ด้วยช่วงประมาณ 4-5 ทุ่ม พอเลิกจัดรายการก็ได้ไปงานเลี้ยงวันเกิดรุ่นพี่พร้อมกับเพื่อนอีก 8 คน ไปด้วยมอไซค์ 4 คัน คันละ 2 คน พอถึงตอนกลับในระหว่างขับก็มีกลุ่มเด็กแว้นจำนวน 40-50 คน ตามมาด้วยรถตำรวจที่กำลังไล่จับ เพื่อนที่อยู่อีก 3 คันได้ขับนำหน้าไปก่อน เหลือคันของคุณหวานและด้วยความกลัวว่าจะโดนเหมารวมว่าเป็นพวกเดียวกับเด็กแว้น เพื่อนคุณหวานจึงตัดสินใจขับรถเข้าซอยไป (ซึ่งซอยนี้ถ้าเป็นคนที่จันทบุรีจะรู้ถึงประวัติความเป็นมาของซอยนี้ )คุณหวานก็ห้ามเพื่อนว่าไม่ให้เข้าไป แต่ด้วยความกลัวตำรวจจึงไม่มีทางเลือก พอขับเข้าไปในซอย ได้ซักประมาณ 300 เมตร รถตำรวจที่ขับตามมาก็ขับออกไปโดยไม่ตามรถคุณหวานมาอีก ตอนนั้นคุณหวานและเพื่อนก็รู้สึกไม่ดี รู้สึกระเเวงตลอด อยากออกจากซอยนี้เร็วๆเพราะทราบถึงประวัติของซอยนี้  พอขับไปก็เจอสะพานเล็กๆประมาณ 3 เมตร ข้างล่างสะพานจะเป็นเขื่อน ก่อนที่จะขึ้นสะพานจะมีลูกระนาดซึ่งต้องชะลอรถ ในระหว่างนั้นก็มีผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนอนยาวๆ สีฟ้าอ่อน เดินก้มหน้าผ่านจากหัวสะพานนึงมา เพื่อนคุณหวานก็จะจ...

เหตุเกิดที่ตึก 3 ชั้น 6 คุณกฤต เหตุการณ์เมื่อ 1 ปีที่แล้ว คุณกฤตเรียนอยู่ชั้นปี 3 อยากจะย้ายหอพัก โดยจะไปจองหอพักแห่งนี้ คนดูแลบอกว่า มีห้องว่างที่ชั้นเจ็ด 1 ห้อง และชั้นหก 1ห้อง โดยคุณกฤตได้ทำการสำรวจและตกลงเช่าห้องที่ชั้นหก วันแรกคุณกฤตก็ได้ย้ายของเข้าห้อง ก็เจอแมลงวันหัวเขียว คุณกฤตก็คิดว่าแม่บ้านทำความสะอาดไม่ดี หรือเผลอบินเข้ามา แต่พอคิดไปคิดมาความสูงหกชั้นแมลงวันไม่น่าจะบินขึ้นมาถึงแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ทำการขนของ จะมีรุ่นน้องมาช่วยขนของด้วย ตัวคุณกฤตนั้นเลี้ยงสุนัขไว้หนึ่งตัว รุ่นน้องก็เอาสุนัขเข้ามาในห้องก่อน แล้วค่อยขนของอย่างอื่น แต่ระหว่างที่กำลังขนของอยู่นั้น สุนัขที่พามาด้วยวิ่งเข้าไปแอบอยุ่ใต้เตียง ตัวสั่น คุณกฤตเรียกก็ไม่ยอมออกมา จนคุณกฤตต้องมุดเข้าใต้เตียงเพื่อดึงสุนัขออกมา หลังจากนั้นคุณกฤตอาศัยที่ห้องนี้ได้ประมาณ 2-3 เดือน  วันนั้นเพื่อนคุณกฤตก็ถามว่าห้องข้าง ๆ ไม่มีคนอยู่หรอ คุณกฤตตอบไปว่ายังไม่มี ตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามายังไม่มีใครอยุ่ห้องนี้เลยซึ่งคุณกฤตและเพื่อนก็ต่างแปลกใจ แต่ก็ปล่อยผ่านไป ตอนย้ายของวันแรก คุณกฤตได้ย้ายตู้เสื้อผ้า แต่ไม่ได้ย้ายเตียงนอนเพรา...

เรื่องที่๑๓ ห้อง413 มีผู้ชายคนนึงเค้าต้องการหาอพาตเม้นด่วนเพราะบ้านเค้าอยู่ไกลจากที่เรียน  เนื่องจากเค้าไปหาเพื่อนเค้าที่อพาตเม้นนึงแล้วรู้สึกชอบเพราะมันใกล้กับที่เค้าไปเรียน  เค้าไปหาป้าที่ดูแล อพาตเม้นนั้นแล้ว ป้าแกบอกว่า ห้องมันเต็ม  เค้าเลยเอาเงินให้ป้านั่นไป 100 เพื่อว่าถ้ามีห้องว่างให้รีบบอกเค้าทันทีพร้อมทิ้งเบอร์ไว้ให้ป้า  พอตกคืนนั้น ป้าแกก็โทรไปบอกมีห้องนึง ให้ย้ายเข้าได้เลยตอนเช้า  เค้าก็งง ว่าทำไมห้องมันว่างเร็วจัง แต่ความดีใจเลยไม่คิดอะไร  วันรุ่งขึ้นเค้าไปดูห้อง ป้าแกก็พาไปดู ห้องเป็นชั้น4 ป้าแกก็พาเดินมาจนถึงชั้น3 แล้วป้าแกหยุด แล้วบอกว่า ให้ขึ้นไปดูเองนะ ป้าแกจะรอที่ชั้นล่าง มีธุระต้องทำ เค้าก็งงๆ และขึ้นไปดูเอง ห้องเป็นห้อง413 เค้าบอกว่าตอนเห็นเลขห้องเค้ารู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกตอนนั้นตั้งแต่เห็นเลขห้องคือเค้าชักรู้สึกไม่อยากได้ห้องนี้  แต่ก็ลองไขกุญแจเข้าไปดู เค้ารู้สึกว่าทำไมห้องมันเหมือนไม่มีคนอยู่มานานแล้ว  ห้องมีพัดลมเพดานตัวใหญ่เค้าบอก มีเฟอร์โต๊ะอ่านหนังสือ เตียง ปรกติเหมือนอพาตเม้นปรกติ  แต่ความรู้สึกเค...

ภาพเก่าเล่าเรื่อง... STREET LIFE IN BANGKOK วันนี้ ขอเสนอรูปเก่า ๆ สวย ๆ  อาชีพตามท้องถนนในกรุงเทพฯ เมื่อประมาณ 30 - 70 ปีที่ผ่านมาให้รำลึกถึงความ ความกันหลังครับ เครดิตภาพ ไม่ทราบ ..แน่ เพราะ เทาเคี้ยมาจากหลายที่  ใครเป็นเจ้าของภาพที่แท้จริง คิดว่าให้ผมยืมนะขอรับ เพื่อเผยแพร่   ขอบคุณ..ขอรับ street life ภาพแรก  เป็นภาพตำรวจจราจรในอดีตครับ  ไม่ทราบปีถ่าย  ป้ายจราจรเค้าเขียนว่า  ขับช้า ๆ   ... ป้ายแบบนี้ ไม่มีพบเห็นตามถนนอีกแล้วในปัจจุบัน     คุณจราจรแต่งฟอร์มดูแล้ว ผอม ๆ ยังไงไม่ทราบ... ภาพนี้ เป็นภาพร้านขายของประเภท โชห่วยเบ็ดเตล็ดมั๊ง ?  อายุน่าจะเกิน 80 ปีแล้วจ้า   ในร้านขายจิปาถะสินค้าอุปโภคสินค้าบริโภคก็มีนะ  ที่เห็น ห้อยตุ้งติ้ง พวกผลไม้ที่อยู่ด้านบน  น่าจะเป็นผลไม้จริง ๆ ครับ ภาพต่อไปด้านล่างเป็นภาพเรือนแพ สุขจริงอิงกระแสธารา... ภาพประมาณปี พ.ศ. 2494 ครับ ยุคที่บ้านดีเมืองดี....ยังมีคลอง  การค้าขายทางเรือยังเป็นที่นิยม ..ภาพนี้ดีหน่อย มีสีสรร  ประมาณ ปี 2497 เป็นภาพ เ...

เรื่องที่ ๑๒ ไม่น่าหยิบมาเลย - คุณหมี เรื่องนี้เป็นเรื่องของคุณหมี เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณหมีเอง และเพื่อนอีกคนที่ชื่อเต๋อ โดยคุณหมีเล่าว่า.. ย้อนกลับไปเมื่อสมัยผมอยู่ ม.1 โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนวัดครับ สมัยนั้นร้านเกมอะไรก็ไม่ค่อยจะมี เด็กๆ ก็จะเล่นกันอยู่แถวโรงเรียน ผมก็จะชอบเตะฟุตบอลครับ และสนามฟุตบอลของโรงเรียน ก็จะอยู่ติดกับเมรุของวัดเลย แต่ด้วยความคุ้นชิน ก็เลยไม่ได้กลัวอะไร.. มีอยู่ครั้งหนึ่ง เป็นช่วงหน้าหนาวครับ ผมกับเพื่อนๆ หลังจากเตะบอลกันเสร็จ ก็เล่นซ่อนหากันต่อ พอโอน้อยออกกัน ผมเป็นคนซ่อนครับ ผมก็วิ่งหาที่ซ่อน และไอ้เต๋อเพื่อนผม ก็วิ่งตามผมมาจะไปซ่อนกับผม ผมก็รีบวิ่งหนี ข้ามรั้วสุสานเข้าไปในวัด ไปซ่อนในเมรุเผาศพเลยครับ ขณะที่ผมกำลังจะปิดประตู ไอ้เต๋อก็วิ่งตามมา และก็ขอเข้ามาด้วย ผมเลยต้องให้เข้ามา และก็ปิดประตูเมรุ ความรู้สึกในนั้นคือยังอุ่นๆ อยู่เลยครับ.. ในระหว่างที่ซ่อนอยู่ ผ่านไปสัก 5 นาที ผมรู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูกครับ เหมือนข้างในนี้ ไม่ได้มีเพียงผม กับไอ้เต๋อแค่ 2 คน เป็นครั้งแรกเลย ที่ผมเสียวสันหลังวาบ ผมหันไปมองไอ้เต๋อ ผมเห็นมันกำลังเอามือไปคุ้ยเข...

เรื่องที่ ๑๑ หลอนทั้งหมู่บ้าน - คุณผอม เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 12-13 ปี ที่จ.พิจิตร ในหมู่บ้านจะมีผู้หญิงคนนึงคุณผอมเรียกว่า พี่หญิง แกเป็นลูกสาวกำนัน อายุประมาณ 30 ยังไม่ได้แต่งงาน พี่หญิงแกเป็นคนสวย จะมีทั้งคนหนุ่มจนไปถึงคนแก่เที่ยวแวะเวียนกันมาจีบแต่พี่หญิงก็ไม่ได้สนใจใคร จนทางเกษตรอำเภอได้มีข้าราชการมาสำรวจพื้นที่ทำฝายกั้นน้ำและได้มานอนค้างบ้านกำนัน พี่หญิงก็ได้ชอบพอกับเกษตรอำเภอและตกลงว่าจะแต่งงานกัน ก่อนจะถึงงานแต่งประมาณ 1เดือน ตกเย็นก็มีผู้ชายคนนึงได้ปั่นจักรยานมาที่บ้านเรียกพี่หญิงออกไปคุยที่รั้วหน้าบ้าน พอเวลาประมาณ 2 ทุ่ม พี่หญิงก็คว้าจักรยานจะขี่ออกไป แม่ก็ถามว่าดึกดื่นแล้วจะออกไปไหน พี่หญิงแกก็บอกว่าจะไปหาเพื่อนซักหน่อยที่ท่าข้าม (ท่าข้ามคือที่ที่จะไปซักผ้ากันตามคลอง ถ้าเป็นคนแถวนั้นจะไม่ค่อยน่ากลัว) ว่าแล้วพี่หญิงแกก็ปั่นจักรยานออกไปโดยที่ไม่ได้กลับมาบ้านอีกเลย  พอคืนนั้นกำนันก็พาคนมาหากันที่ท่าข้ามห่างออกไปจากบ้านประมาณ 1 กม.กว่าๆ ซ้ายมือจะเป็นป่าไผ่รกๆและทึบ ขวามือก็จะเป็นทุ่งนาโล่งๆ คนก็ช่วยกันแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ชาวบ้านก็พากันคิดว่าน่าจะโดนฉุดไป จึงไป...

เรื่องที่ ๑o ณธีร์ ย้อนกลับไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว สมัยเรียนอยู่ประถมผมมีเพื่อนรักอยู่คนนึงชื่อณธีร์ ณธีร์เป็นเด็กที่ย้ายมาจากโรงเรียนอื่น จึงไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไรนัก ก็มีผมนี้แหละที่ค่อนข้างจะสนิทกับณธีร์มากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ บอกได้เลยครับว่าชีวิตวัยเด็กในเวลานั้นสนุกมาก ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ผมและเพื่อนๆอีก 3 คน รวมทั้งณธีร์จะช่วนกันไปเล่นตามทุ่งนา ยิงนกตกปลาตามประสาวัยเด็ก ตกเย็นก็พากันแยกย้ายกันกลับบ้านตามปกติ ชาวบ้านในละแวกนั้นก็พากันกลับมาจากการทำไร่ทำนา บรรยากาศบ้านนอกสมัยนั้น พอตะวันตกดินฟ้ามึดเสียงจิ้งหรีดเรไรเริ่มร้องกันระงม ก็ไม่มีใครอยากออกมานอกบ้านแล้วหละครับ โดยเฉพาะผมเป็นคนกลัวผีมาก ชีวิตในวัยเด็กก็ดำเนินไปตามปกติเหมือนที่เคยเป็นอยู่ จนกระทั่งวันนั้น วันหยุดของพวกเรา ผมและเพื่อนๆก็ช่วนกันไปเล่นตามไร่ตามทุ่งนาเหมือนเช่นเคย ตกเย็นก็เริ่มเหนื่อยล้า ก็เลยชวนกันกลับบ้านในระหว่างทางกลับบ้านนั้น เพื่อนผมคนนึงที่ชื่อต่อ ก็เอ่ยขึ้นมาว่า "นี่พึ่งจะ 4 โมงเย็นเอง เราไปเล่นที่โรงเรียนกันต่อไหม แล้วค่อยกลับบ้านกัน" ณธีร์เลยเอ่ยขึ้นมาว่า "แม่เราไม่ให้กับบ้านเย็นม...

เรื่องที่ ๙ ถุงแดง - คุณเอ็ม สวัสดีครับ ผมชื่อเอ็มครับ เรื่องที่ผมจะเล่านี้เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่จังหวัดปทุมธานี ตอนนั้นเป็นปีพ.ศ.ประมาณ 2538 ผมได้ไปรักษาโรงพยาบาลที่โรงพยาบาลแถวนั้น ซึ่งผมเนี่ยเป็นผู้ป่วยหนักจึงได้นอนรักษาอยู่ที่ตึกผู้ป่วยหนัก ผมอยู่ชั้น 2 ซึ่งเป็นห้องรวม ชั้นที่ผมอยู่เนี่ยมีคนอยู่ประมาณ 3-4 คน ผมก็นอนรักษาไปแล้วก็มีคนไข้ใหม่เข้ามาซึ่งตัวเขาเหลืองมาก ตาก็เหลืองไปหมด ต้องขอบอกเลยว่าชั้นที่ผมอยู่เนี่ยมีพยาบาลเฝ้าน้อยมาก จะมีก็แค่พยาบาลวิชาชีพเท่านั้น แล้วน้องคนนั้นเขาก็ตะแคงหันมาทางผมแล้วพูดกับผมว่า "น้า ๆ ผมขอน้ำหน่อย" ผมจึงเอาน้ำแดงยื่นให้เขา แล้วเขาก็เอามาราดตัวเขาเอง ผมก็ถามว่าทำไมถึงเอาไปราดตัวล่ะ เขาก็บอกว่าเขาร้อน ผมจึงเรียกพยาบาลมาเพราะกลัวมดมันจะขึ้น  พยาบาลก็เข้ามาตรวจดูอาการแล้วก็ไม่มีอะไร จนตกดึกคนไข้คนนี้เนี่ยก็หันมาบอกผมอีกว่า "น้า ๆ พาผมไปเข้าห้องน้ำหน่อย" ผมก็เดินออกไปหาพยาบาลแล้วบอกพยาบาลเขา พยาบาลก็บอกว่าให้ผมเนี่ยช่วยหน่อยละกัน เอากระโถนที่ใช้ปัสสาวะเนี่ยไปวางให้เขาบนเตียง เพราะตอนนั้นเนี่ยไม่มีบุรุษพยาบาลเลย ผมก็เอ...

ภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดพระแก้ว (RA-MA-YA-NA) ภาพเขียนจิตรกรรมฝาผนัง ที่เก่าแก่และงดงามมีค่านั้น มีอยู่มากเท่าที่เหลืออยู่ เช่น จิตรกรรมฝาผนังวัดเชิงท่า  จังหวัดพระนครศรีอยุธยา หรือจิตรกรรมฝาผนังวัดสุวรรณาราม  ริมคลองบางกอกน้อย  ธนบุรี  หรือ ที่วัดใหญ่ เพชรบุรี เป็นต้น ในบรรดาจิตรกรรมฝาผนังไทย ที่เป็นมรดกตกทอดมาแต่กาลบรรพบุรุษนั้น จิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม หรือ วัดพระแก้ว กรุงเทพฯ นับว่าเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย  และแปลกกว่าจิตรกรรมฝาผนังที่เคยมีมาก่อน ทั้งนี้ดังที่ได้กล่าวแล้วว่า ภาพจิตรกรรมฝาผนังของไทยส่วนมากนั้น มักจะเป็นพุทธประวัติหรือทศชาติชาดกอันเป็นเรื่องเกี่ยวกับชาติปางก่อนของพระพุทธองค์  ก่อนที่จะเสวยชาติเป็นกษัตริย์ และเสด็จออกบวชจนตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า การเขียนภาพจิตรกรรมฝาผนังในเรื่องราวทำนองนี้ขึ้น ก็เขียนเพื่อเป็นพุทธบูชา หรือ ให้ชาวพุทธทราบความเป็นมาของพระศาสดาของตัวเอง ส่วนภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ในวัดพระแก้วนั้น เป็นเรื่องราววรรณคดีเก่าแก่จากเรื่องรามายณะของอินเดีย เรื่อง...